شهادت حضرت امام محمد باقر عليه السلام (114 ه.ق)
در سال 114 ه‍ ق در چنين روزى امام باقر (عليه السلام ) توسط هشام بن عبد الملك مسموم و شهيد شد. در شب شهادت به امام صادق (عليه السلام ) فرمودند: ((من امشب جهان را بدرود خواهم گفت . هم اكنون پدرم على بن الحسين را ديدم كه شربتى گوارا نزد من آورد و نوشيدم و مرا به سراى جاويد و ديدار حق بشارت داد)). در روايت ديگرى فرمودند: ((اى فرزند گرامى ، مگر نشنيدى كه حضرت على بن الحسين از پس ديوار مرا ندا كرد: ((اى محمد بيا، زود باش كه ما انتظار تو را مى كشيم )).
آن حضرت چندين روز و به قولى سه روز در حالت درد از اثر سم به سر مى بردند تا به شهادت رسيدند. فرداى آن روز بدن مطهر و پاك آن درياى بيكران دانش خدايى را در خاك بقيع كنار مزار امام مجتبى و امام سجاد (عليها السلام ) به خاك سپردند.
آن حضرت هشتصد درهم براى تعزيه و ماتم خود وصيت فرمود. حضرت صادق (عليه السلام ) فرمودند: پدرم فرمود: ((اى جعفر، از مال من مقدارى وقف كن براى ندبه كنندگان كه ده سال در منى در موسم حج بر من گريه كنند، و مراسم ماتم را تجديد نمايند)).
آقا و مولايمان حضرت باقر (عليه السلام ) در كربلا شرف حضور داشت . شب يازدهم ، بازار كوفه كنار سرهاى مطهر، اسارت شام و مجلس يزيد را ديده است و هر زمان كه متذكر شهادت حسين بن على (عليه السلام ) و اسارت عمه هايش مى شد، اشك از چشم مباركش مانند در جارى مى گشت